UITSPRAAK VAN HET LATIJN
In onderstaande link beschrijft Thomas Bervoets de uitspraak middels uitleg en audio.
1 Inleiding
In de oudheid werd de taal opgeschreven om later te worden gehoord. De Romeinen wilden de geschreven taal in de eerste plaats horen. Alle teksten werden bij voorkeur luid gelezen en de taalgebruikers hadden veel meer dan in onze dagen waardering voor een welluidende taal. In de hele rijke en gevarieerde literatuur hebben niet alleen de dichters maar ook de auteurs van in het bijzonder het kunstproza ernaar gestreefd, dat ritme en klank de inhoud effectief ondersteunen.
Om ook dit aspect van de taal te kunnen waarderen hebben filologen en linguïsten de antieke uitspraak van het Latijn in de klassieke periode gereconstrueerd.
Daarbij is in de eerste plaats uitgegaan van hetgeen de grammatici hierover hebben meegedeeld.
Daarnaast is er uit het metrum van de dichters veel lering te trekken.
Voorts vormen de historische ontwikkeling van de taal en de veranderingen in de spelling een belangrijke bron. De talloze inscripties geven door de wijze van notatie ook fonetische informatie. Dat geldt ook voor de transcriptie van Latijnse woorden en namen in het Grieks en omgekeerd.
Ten slotte speelt ook een vergelijkende beoordeling van de ontwikkeling van de uit het Latijn voortgekomen Romaanse talen een rol.
De hieronder geboden praktische richtlijnen zijn gebaseerd op dit onderzoek dat met name vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw serieus ter hand is genomen, nadat Desiderius Erasmus reeds in 1528 een bewonderenswaardige aanzet daartoe had gegeven.
Lees meer in onderstaande link naar de site van Stiltus
www.stilus.nl/uitspraak-Latijn/index.htm
1 Inleiding
In de oudheid werd de taal opgeschreven om later te worden gehoord. De Romeinen wilden de geschreven taal in de eerste plaats horen. Alle teksten werden bij voorkeur luid gelezen en de taalgebruikers hadden veel meer dan in onze dagen waardering voor een welluidende taal. In de hele rijke en gevarieerde literatuur hebben niet alleen de dichters maar ook de auteurs van in het bijzonder het kunstproza ernaar gestreefd, dat ritme en klank de inhoud effectief ondersteunen.
Om ook dit aspect van de taal te kunnen waarderen hebben filologen en linguïsten de antieke uitspraak van het Latijn in de klassieke periode gereconstrueerd.
Daarbij is in de eerste plaats uitgegaan van hetgeen de grammatici hierover hebben meegedeeld.
Daarnaast is er uit het metrum van de dichters veel lering te trekken.
Voorts vormen de historische ontwikkeling van de taal en de veranderingen in de spelling een belangrijke bron. De talloze inscripties geven door de wijze van notatie ook fonetische informatie. Dat geldt ook voor de transcriptie van Latijnse woorden en namen in het Grieks en omgekeerd.
Ten slotte speelt ook een vergelijkende beoordeling van de ontwikkeling van de uit het Latijn voortgekomen Romaanse talen een rol.
De hieronder geboden praktische richtlijnen zijn gebaseerd op dit onderzoek dat met name vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw serieus ter hand is genomen, nadat Desiderius Erasmus reeds in 1528 een bewonderenswaardige aanzet daartoe had gegeven.
Lees meer in onderstaande link naar de site van Stiltus
www.stilus.nl/uitspraak-Latijn/index.htm